صفحات

۱۳۹۴ مهر ۹, پنجشنبه

بریتانیا: «زهر» اسد «پادزهر» درمان سرطان «داعش» نیست


فیلیپ هاموند وزیر امور خارجه بریتانیا، مخالفت کشورش را با مشارکت نظام بشار اسد رئیس جمهوری سوریه در ائتلاف علیه گروه دولت اسلامی موسوم به داعش اعلام کرد و گفت که «زهر»‌ اسد نمی‌تواند «پادزهر» درمان سرطان «داعش» باشد.
هاموند که در جلسه شورای امنیت ملی سازمان ملل متحد درباره خارومیانه سخن می‌گفت، اظهار داشت: «ما نظر مشورتی آن‌هایی که می‌گویند، زهر بشار اسد پادزهر درمان سرطان داعش است، رد می‌کنیم، این نظام اسد است که عامل آغاز بحران سوریه بود.»
او ادامه داد: «اسد بود که زمینه پرورش داعش و دیگر گروه‌های جهادی را به وجود آورد، او بود که ابتدای بحران، جهادی‌ها را از زندان‌ها آزاد کرد، او است که اکنون به نام آن‌ها بازرگانی می‌کند، او است که در مقایسه با طرف‌های دیگر، بیشترین شمار از غیر نظامیان را در سوریه می‌کشد.»
وزیر امور خارجه بریتانیا هشدار داد: «هرگونه تلاش برای مشارکت دادن اسد علیه داعش، تنها به تقویت این گروه و تبدیل آن به رهبری واقعی مقاومت علیه نظام اسد منجر خواهد شد. ما به ملت سوریه برای تامین آینده بدون تروریسم و طغیان اسد برای آن‌ها بدهکاریم.»
او گفت بهترین مشارکتی که اسد و اطرافیانش می‌توانند داشته باشند این است که منافع کشورشان را بر منافع خود مقدم بدارند و کنار بروند تا راه را برای روند انتقالی که به جنگ داخلی پایان می‌دهد، هموار کنند، روندی که زمنیه اتحاد سوری‌ها علیه تروریسیم و تشکیل دولت فراگیر نماینده همه را فراهم می‌کند.»
هاموند گفت که دخالت روسیه در سوریه، به نظام اسد روحیه داد و باعث تغییر واقعیت‌های روی زمین شد.
او خاطرنشان کرد که جامعه جهانی، از روسیه انتظار داشت تا «از نفوذش برای متوقف کردن استفاده از بمب‌های بشکه‌ای که همواره هزاران غیر نظامی بی‌گناه را می‌کشد، استفاده کند و همچنین مانع از آن شود که نظام اسد از مواد شیمیایی استفاده کند.»
وزیر امور خارجه بریتانیا، سخن کسانی‌ را که می‌گویند این ملت سوریه هستند که بر سر آینده بشار اسد تصمیم گیری می‌کنند «توهم آلود» توصیف کرد و گفت: «چگونه می‌توان در این کشور انتخابات سالم برگزار کرد در حالی که یک چهارم را میلیون تن کشته شدند و ۱۲ میلیون تن دیگر را به پناهجو تبدیل شدند. بسیاری هم خارج از کشورشان هستند؟»
او تاکید کرد: «درمان شدن این زخم‌ها ممکن نیست مگر پس از رفتن اسد، چه این رفتن ابتدای مرحله انتقالی باشد چه در مرحله دیگری از روند انقالی.»

هیچ نظری موجود نیست: