| |||||||||||
| |||||||||||
آیا حکومت حزب بعث سوریه در آستانه فروپاشی قرار دارد؟ آیا می توان انتظار داشت که رژیم خاندان اسد که حدود نیم قرن بر سوریه مسلط بوده، به زودی جای خود را به یک حکومت مردمسالار دهد که به فکر منافع ملی آن کشور باشد؟
پاسخ به این پرسش ها نه تنها برای اسرائیل مهم است، بلکه برای جمهوری اسلامی ایران و حزب الله لبنان نیز ممکن است سرنوشت ساز باشد.
زیرا اگر نظام کنونی در سوریه فرو پاشد، حکومت ایران مهمترین راه رساندن جنگ افزار به حزب الله را از دست خواهد داد و آن گروه تروریستی از مهمترین پشتیبان سیاسی و نظامی در همسایگی لبنان محروم خواهد گردید و به قدرت آن لطمه جدی وارد خواهد شد و ممکن است آرزوی حزب الله که می خواهد بر قدرت در لبنان مسلط گردد نقش بر آب گردد.
برای اسرائیل نیز این پرسش مطرح است که اگر خاندان اسد برافتد، چه افراد و یا عواملی بر زرادخانه های موشکی و سلاح های شیمیائی در آن کشور مسلط خواهند شد.
ولی کارشناسان اسرائیلی درباره این پرسش که حکومت پرزیدنت بشار اسد تا چه حد به آستانه سقوط نزدیک شده است اختلاف نظر دارند. در دو هفته اخیر صدها نفر در شهر درعا در جنوب سوریه و چند مکان دیگر کشته شده اند – ولی هنوز نمی توان از یک خیزش همگانی در آن کشور سخن گفت.
پاسخ به این پرسش ها نه تنها برای اسرائیل مهم است، بلکه برای جمهوری اسلامی ایران و حزب الله لبنان نیز ممکن است سرنوشت ساز باشد.
زیرا اگر نظام کنونی در سوریه فرو پاشد، حکومت ایران مهمترین راه رساندن جنگ افزار به حزب الله را از دست خواهد داد و آن گروه تروریستی از مهمترین پشتیبان سیاسی و نظامی در همسایگی لبنان محروم خواهد گردید و به قدرت آن لطمه جدی وارد خواهد شد و ممکن است آرزوی حزب الله که می خواهد بر قدرت در لبنان مسلط گردد نقش بر آب گردد.
برای اسرائیل نیز این پرسش مطرح است که اگر خاندان اسد برافتد، چه افراد و یا عواملی بر زرادخانه های موشکی و سلاح های شیمیائی در آن کشور مسلط خواهند شد.
ولی کارشناسان اسرائیلی درباره این پرسش که حکومت پرزیدنت بشار اسد تا چه حد به آستانه سقوط نزدیک شده است اختلاف نظر دارند. در دو هفته اخیر صدها نفر در شهر درعا در جنوب سوریه و چند مکان دیگر کشته شده اند – ولی هنوز نمی توان از یک خیزش همگانی در آن کشور سخن گفت.
دولت سوریه و رسانه های ایران، تظاهرات خونین را نادیده می گیرند
گرچه رسانه های دولتی در سوریه ادعا می کنند که همه چیز آرام است و رسانه های خبری جمهوری اسلامی ایران نیز در دو هفته اخیر کوچکترین گزارشی درباره اعتراض های مردمی در سوریه انتشار نداده اند، سازمان عفو بین الملل (امنستی اینترنشنال) می گوید که در یک هفته اخیر در تظاهرات در شهر درعا دست کم 55 نفر جان خود را از دست داده اند، گرچه سازمان های اوپوزیسیون سوری، شمار کشته شدگان را از 200 نفر نیز فراتر می دانند.
در دمشق هم اوضاع ناآرام است و روز گذشته (جمعه 5 فروردین ماه 1390 – 25 مارس 2011) گروهی از مردم به خیابان ها ریختند و علیه رژیم شعار دادند و دست کم سه نفر در اثر آتش واحدهای ضد شورش کشته شدند.
به گزارش سازمان عفو بین الملل، در شهر الصنمین نیز دست کم بیست تن جان باخته اند و در دمشق نیز شمار نامعلومی از تظاهر کنندگان بازداشت شده اند.
شهر درعا همچنان مرکز اصلی اعتراض ها محسوب می شود که بیشترین شمار قربانیان را داده است. تظاهرکنندگان مجسمه پرزیدنت حافظ اسد پدر رئیس جمهوری کنونی را به آتش کشیدند و چند ساختمان دولتی و از جمله مرکز حزب بعث را نیز هدف قرار دادند.
در محله معدمیة در دمشق نیروهای ضد شورش با تظاهرکنندگان درگیر شدند و دست کم سه تن از آنان را از پای در آوردند.
با این همه، محسن بلال وزیر اطلاع رسانی سوریه در تلویزیون دولتی ادعا کرد که در همه جا امن و امان برقرار است.
دولت ایالات متحده از رژیم حزب بعث سوریه خواستار شد به کشتارها پایان دهد و حق مردم را در برخورداری از آزادی محترم شمارد.
در شهر حماة نیز که پرزیدنت حافظ اسد 29 سال پیش (1982) تظاهرکنندگان را به خمپاره توپ بست و هزاران نفر از آنان را به شیوه ای وحشیانه به قتل رساند، روز گذشته در پایان نماز جمعه مردم به خیابان ها ریختند و فریاد می زدند "الله، سوریه، آزادی". شعار مشابهی در تظاهرات مردمی تونس، مصر و چندین کشور عربی دیگر بارها شنیده شده است.
با وجود سانسور کامل رسانه ای، و علی رغم آن که دولت دمشق از کار روزنامه نگاران کاملا جلوگیری می کند و آن ها را به زندان و مجازات تهدید کرده، هنوز هم گزارش های بسیاری از داخل سوریه می رسد که همگی نشان از جنب و جوش های اعتراضی دارد.
در دمشق هم اوضاع ناآرام است و روز گذشته (جمعه 5 فروردین ماه 1390 – 25 مارس 2011) گروهی از مردم به خیابان ها ریختند و علیه رژیم شعار دادند و دست کم سه نفر در اثر آتش واحدهای ضد شورش کشته شدند.
به گزارش سازمان عفو بین الملل، در شهر الصنمین نیز دست کم بیست تن جان باخته اند و در دمشق نیز شمار نامعلومی از تظاهر کنندگان بازداشت شده اند.
شهر درعا همچنان مرکز اصلی اعتراض ها محسوب می شود که بیشترین شمار قربانیان را داده است. تظاهرکنندگان مجسمه پرزیدنت حافظ اسد پدر رئیس جمهوری کنونی را به آتش کشیدند و چند ساختمان دولتی و از جمله مرکز حزب بعث را نیز هدف قرار دادند.
در محله معدمیة در دمشق نیروهای ضد شورش با تظاهرکنندگان درگیر شدند و دست کم سه تن از آنان را از پای در آوردند.
با این همه، محسن بلال وزیر اطلاع رسانی سوریه در تلویزیون دولتی ادعا کرد که در همه جا امن و امان برقرار است.
دولت ایالات متحده از رژیم حزب بعث سوریه خواستار شد به کشتارها پایان دهد و حق مردم را در برخورداری از آزادی محترم شمارد.
در شهر حماة نیز که پرزیدنت حافظ اسد 29 سال پیش (1982) تظاهرکنندگان را به خمپاره توپ بست و هزاران نفر از آنان را به شیوه ای وحشیانه به قتل رساند، روز گذشته در پایان نماز جمعه مردم به خیابان ها ریختند و فریاد می زدند "الله، سوریه، آزادی". شعار مشابهی در تظاهرات مردمی تونس، مصر و چندین کشور عربی دیگر بارها شنیده شده است.
با وجود سانسور کامل رسانه ای، و علی رغم آن که دولت دمشق از کار روزنامه نگاران کاملا جلوگیری می کند و آن ها را به زندان و مجازات تهدید کرده، هنوز هم گزارش های بسیاری از داخل سوریه می رسد که همگی نشان از جنب و جوش های اعتراضی دارد.
«حکومت سوریه به آستانه سرنگونی نزدیک شده است»
گروه های اوپوزیسیون سوریه در داخل (و به ویژه در خارج) از کشور ادعا می کنند که چون بشار اسد بیم دارد که ارتش علیه او قیام کند و یا سربازان سوری حاضر نشوند به روی برادران تظاهر کنندۀ خویش آتش بگشایند، برای سرکوب مردم شمار زیادی افراد سپاه پاسداران ایران همچنین حزب الله لبنان به سوریه آورده شده اند.
با آن که این خبر هنوز از جانب منابع بیطرف و آگاه تائید نشده، ولی دور از منطق نیز به نظر نمی آید. زیرا با توجه به بی اعتمادی احتمالی بشار اسد به سربازان خود، منافع بسیار حساس حکومت ایران و حزب الله لبنان ایجاب می کند که به یاری رژیم حزب بعث سوریه بیایند و آن را از احتمال سقوط در امان بدارند.
به گفته آگاهان، از آن جا که بشار اسد به فرقه علوی در اسلام تعلق دارد (که شعبه ای از مذهب شیعه محسوب می شود) ولی اکثر مردم سوریه اهل تسنن هستند، برای افراد سپاه پاسداران ایران و حزب الله لبنان سرکوب این "کافران معترض" بسیار آسان تر است و این در حالی که بیش از دو سوم از سربازان سوریه اهل تسنن هستند و ممکن است حاضر نشوند به سوی برادران خویش آتش بگشایند.
اقلیت علوی در سوریه حدود 12 درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهد. یک اقلیت کوچک دروزی نیز در سوریه (در نزدیکی بلندی های گولان) زندگی می کند.
برخی تحلیلگران اسرائیلی امروز (شنبه) ارزیابی کردند که رژیم حزب بعث سوریه و خاندان اسد به آستان سقوط و فروپاشی نزدیک شده اند و قادر نیستند اعتراض های مردمی را سرکوب کنند. بنا به ارزیابی آنان، از هنگامی که تظاهرات اعتراضی در درعا آغاز گردیده، به دیگر نقاط کشور نیز گسترش یافته (و از جمله به خود دمشق) و به ابعادی رسیده که حکومت به زودی نخواهد توانست آن را کنترل و مهار کند.
ولی برخی دیگر از تحلیلگران اسرائیلی ارزیابی می کنند که احتمال خوبی وجود دارد پرزیدنت بشار اسد بالاخره بتواند مخالفت ها را سرکوب کند و همچنان در قدرت بماند. به گفته آنان، نه تنها بخش عمده ای از فرماندهان ارتش سوریه علوی هستند، بلکه رئیس جمهوری آن کشور می کوشد با شماری از قبائل سوریه نیز کنار آید و اخوان المسلمین را هم به سوی خود جلب کند. او حتی از حضور سران سازمان های ترور فلسطینی در کشور خود استفاده می کند و از حمایت گسترده ایران و حزب الله نیز برخوردار است.
با آن که این خبر هنوز از جانب منابع بیطرف و آگاه تائید نشده، ولی دور از منطق نیز به نظر نمی آید. زیرا با توجه به بی اعتمادی احتمالی بشار اسد به سربازان خود، منافع بسیار حساس حکومت ایران و حزب الله لبنان ایجاب می کند که به یاری رژیم حزب بعث سوریه بیایند و آن را از احتمال سقوط در امان بدارند.
به گفته آگاهان، از آن جا که بشار اسد به فرقه علوی در اسلام تعلق دارد (که شعبه ای از مذهب شیعه محسوب می شود) ولی اکثر مردم سوریه اهل تسنن هستند، برای افراد سپاه پاسداران ایران و حزب الله لبنان سرکوب این "کافران معترض" بسیار آسان تر است و این در حالی که بیش از دو سوم از سربازان سوریه اهل تسنن هستند و ممکن است حاضر نشوند به سوی برادران خویش آتش بگشایند.
اقلیت علوی در سوریه حدود 12 درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهد. یک اقلیت کوچک دروزی نیز در سوریه (در نزدیکی بلندی های گولان) زندگی می کند.
برخی تحلیلگران اسرائیلی امروز (شنبه) ارزیابی کردند که رژیم حزب بعث سوریه و خاندان اسد به آستان سقوط و فروپاشی نزدیک شده اند و قادر نیستند اعتراض های مردمی را سرکوب کنند. بنا به ارزیابی آنان، از هنگامی که تظاهرات اعتراضی در درعا آغاز گردیده، به دیگر نقاط کشور نیز گسترش یافته (و از جمله به خود دمشق) و به ابعادی رسیده که حکومت به زودی نخواهد توانست آن را کنترل و مهار کند.
ولی برخی دیگر از تحلیلگران اسرائیلی ارزیابی می کنند که احتمال خوبی وجود دارد پرزیدنت بشار اسد بالاخره بتواند مخالفت ها را سرکوب کند و همچنان در قدرت بماند. به گفته آنان، نه تنها بخش عمده ای از فرماندهان ارتش سوریه علوی هستند، بلکه رئیس جمهوری آن کشور می کوشد با شماری از قبائل سوریه نیز کنار آید و اخوان المسلمین را هم به سوی خود جلب کند. او حتی از حضور سران سازمان های ترور فلسطینی در کشور خود استفاده می کند و از حمایت گسترده ایران و حزب الله نیز برخوردار است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر