صفحات

۱۳۸۹ بهمن ۸, جمعه

ادامه بحران و تظاهرات در مصر و ناآرامی در اردن، سوریه، یمن و لبنان، نگرانی زیادی برانگیخته است



28 ژانویه 2011
  
   البرادعی درفرودگاه قاهره: خیال رهبری ندارم، ولی خواست مردم را میپذیرم

پس از سه روز تظاهرات گسترده ای که در قاهره و شهرهای بزرگ و کوچک مصر رخ داد و درگیری های خونین بین اعتراض کنندگان و نیروهای انتظامی، تدارکات امنیتی در سراسر آن کشور به اوج تازه ای رسیده، زیرا گروه های مختلفی که مخالف دولت پرزیدنت حسنی مبارک هستند، با استفاده از آئین های نماز جمعه می کوشند به تظاهرات گسترش بخشند.
در ساعات پیش از ظهر امروز (جمعه 8 بهمن ماه – 28 ژانویه 2011) درگیری های تازه ای رخ داده که هنگام گزارش این خبر همچنان ادامه دارد.
محمد البرادعی که از وین به قاهره بازگشته اعلام داشته که رهبری اغتشاشات را به دست ندارد، ولی در کنار مردم است و از آن ها پشتیبانی می کند.
در مرحله کنونی، تظاهرات تا حدود زیادی جنبه خودجوش دارد، ولی بعید نیست که گروه اخوان المسلمین به زودی در صدد برآید رهبری آن را به دست گیرد و مصر را به سوی یک جمهوری اسلامی پیش برد.
برخی آگاهان می گویند که دولت ایالات متحده نسبت به این احتمال هشیاری کامل نشان نمی دهد و در شماری از ارزیابی ها گفته شده که از هنگام به روی کار آمدن دولت پرزیدنت اوباما، فشار دولت واشنگتن بر دولت قاهره برای دادن آزادی بیان به مخالفان رژیم بیشتر شده است.
اوضاع بحرانی در مصر همچنان ادامه دارد
در تلاش برای جلوگیری از گسترده تر شدن تظاهرات، نیروهای انتظامی مصر در نقاط حساس شهرهای بزرگ و کوچک مستقر هستند و به ویژه مساجد را زیر نظر دارند. با این همه درگیری های پراکنده ای آغاز گردیده که احتمال می رود در ساعات آینده گسترده تر شود.
به امامان جمعه دستور اکید داده شده که در خطبه های امروز از سخنان تحریک آمیز و یا انتقاد از حکومت خودداری ورزند. از مردم نیز خواسته شده که از اغتشاش دوری جویند و به اقدامات خشونت آمیز دست نزنند.
ولی گروه های اسلامگرای افراطی و به ویژه اخوان المسلمین این فراخوانی را باطل دانسته و ادعا کرده اند که اگر حکومت همچنان "آرمان ها و خواسته های مردم را نادیده بگیرد" اوضاع بیش از این ها وخیم خواهد شد.
تنش در سراسر مصر در ابعادی است که فدراسیون فوتبال در آن کشور اعلام داشت که به علل امنیتی مسابقات ورزشی امروز و فردا را باطل می کند.
محمد البرادعی که تا سال گذشته رئیس آژانس بین المللی انرژی اتم بود و پس از پایان دوران خدمتش گفته بود که قصد دارد رئیس جمهوری آینده مصر شود، شب گذشته هنگامی که از سفر به وین به قاهره بازگشت به خبرنگاران گفت که اگر ملت مصر از او بخواهد، حاضر است رهبری اقدامات اعتراضی را به دست بگیرد. ولی فعلا چنین برنامه ای ندارد و تنها توصیه اش به مردم آن است که از اقدامات خشونت آمیز دوری جویند و امکان دهند که تغییرات سیاسی به صورت آرام انجام گیرد.
آگاهان البرادعی را متهم می سازند که در دوران ریاست آژانس، عملا از برنامه های اتمی جمهوری اسلامی ایران پشتیبانی می کرد و او بود که نمی گذاشت رژیم ایران در شورای امنیت مورد مجازات قرار گیرد.
در فرودگاه قاهره، شماری از طرفداران البرادعی و گروهی از روزنامه نگاران و فیلمبرداران توانستند با او دیدار کنند – ولی پلیس انتظامی مصر به تدابیری دست زده بود که از ورود افراد بیشتری به فرودگاه جلوگیری شود.
در برخی ارزیابی ها گفته شده که اگر تظاهرات در روزهای آینده نیز ادامه یابد، این احتمال وجود دارد که نیروهای انتظامی نتوانند بیش از این با معترضین درگیر باشند، و ممکن است کنترل اوضاع از دست مقامات خارج شود.
اخوان المسلمین ممکن است "انقلاب را بدزدد"
در حالی که تظاهرات و اعتراضات در مصر تا حدود بسیار زیادی خودجوش است، برخی تحلیلگران بر این گمان هستند که اگر البرادعی و گروه های سکولار مصر موجب تغییر حکومت شوند، احتمال این که اخوان المسلمین آینده سیاسی را از آن ها بریابند بسیار زیاد است. زیرا آن ها متشکل ترین گروه در میان مخالفان سیاسی مصر هستند و با در اختیار داشتن تریبون مساجد از نفوذ بیشتری برخوردار می باشند.
در گزارش ها گفته شده که دولت مصر شبکه های اجتماعی در اینترنت، و به ویژه فیس بوک و توییتر را مختل کرده، که همین امر نیز می تواند عملا موجب برتری تاکتیکی اخوان المسلمین شود که از طریق تشکیلات دینی و زیرزمینی خود با گروه های بنیادگرای اسلامی در ارتباط نزدیک هستند – و این در حالی که بهترین وسیله ارتباط بین گروه های سکولار، امکانات اینترنتی بوده است.
برخی تحلیلگران اوضاع خاورمیانه می گویند: احتمال آن می رود که اگر اوضاع در مصر دگرگون شود، بر رویدادهای اردن نیز تاثیرات فوری بگذارد و ادامه رژیم آن کشور را هم به خطر اندازد.
بافت سیاسی و اجتماعی در اردن، بسیار حساس تر از مصر است. در آن کشور نیز در روزهای گذشته تظاهرات اعتراضی علیه گرانی و بیکاری و فساد رخ داد که گرچه دولت توانست آن را فرو نشاند، ولی هنوز ممکن است جنبه آتش زیر خاکستر داشته باشد.
مصر و اردن دو کشوری هستند که با اسرائیل پیمان صلح دارند و ناآرامی در دو کشور ممکن است بر این امر نیز تاثیر گذار باشد.
هم در اردن و هم در مصر گروه های افراط گرای اسلامی از پیمان صلح انتقاد کرده و خواهان ابطال آن هستند. گروه های سکولار اوپوزیسیون نیز صلح با اسرائیل را به عنوان حربه ای برای انتقاد از حکومت به هدف تضعیف آن به کار می گیرند.
برخی کارشناسان امور می گویند که از هنگام به روی کار آمدن دولت پرزیدنت اوباما، فشار ایالات متحده بر مصر در امور حقوق بشری نه تنها بیشتر شده، بلکه حتی جنبه علنی به خود گرفته است. مقامات ارشد آمریکائی در ماه های اخیر به صراحت از پرزیدنت مبارک خواسته اند که آزادی های بیشتری به گروه های سیاسی مخالف رژیم اعطا کند.
یک روزنامه نگار ایرانی در لوس آنجلس گفت: این وضع، فشارهای پرزیدنت جیمی کارتر بر دولت ایران را پیش از به قدرت رسیدن خمینی یادآوری می کند.
با آن که هنوز نمی توان پیش بینی کرد رویدادهای مصر در چه راستا پیش می رود، باید توجه داشت که اوضاع در سوریه نیز بحرانی است و در آن کشور هم علی رغم سرکوبگری های شدید از جانب رژیم، تظاهرات و درگیری هائی رخ داده است.
در یمن نیز اوضاع بحرانی است و درگیری های خونینی به وقوع پیوسته است. هم زمان، بحران در لبنان نیز ادامه دارد و نسبت به آینده آن کشور نیز نگرانی های شدیدی ابراز شده است.  

هیچ نظری موجود نیست: