صفحات

۱۳۸۹ بهمن ۳, یکشنبه

گسترش تحریم های بین المللی وقطع پرداخت یارانه


گسترش تحریم های بین المللی وقطع پرداخت یارانه،
دو ضربه دردناک جدید بر پیشبرد اقتصاد ایران است

23 ژانویه 2011
  
  

در همان حال که سران حکومت ادعا می کنند که تحریم های گسترده اقتصادی دنیا علیه آنان هیچ تاثیری ندارد، و احمدی نژاد می گوید "ما بیدی نیستیم که از این بادها بترسیم"، و با آن که حکومت بیشترین تلاش را می کند که واقعیات بحران اقتصادی کشور را سرپوشیده نگاه دارد، ولی مجموعه گزارش هائی که در این روزها در روزنامه های تهران انتشار می یابد و افشاگری هائی که از زبان بلندپایگان رژیم می شنویم، از عمق بحران اقتصادی و مشکلات مالی حکومت پرده بر می دارد:

حسن روحانی رئیس مرکز مطالعات استراتژیک در مجمع تشخیص مصلحت نظام (به ریاست هاشمی رفسنجانی) در گفتگوئی با خبرگزاری کار (ایلنا) فاش ساخت که 30 درصد از جوانان ایران بی کار هستند و رشد اقتصادی کشور که 8 درصد ارزیابی شده بود، طبق آخرین داده های بانک مرکزی، از 5ر2 درصد فراتر نرفته است. این دو آمار بیش از هر چیز از بحران اقتصادی کشور و توقف رشد و بالندگی تولید حکایت دارد و ابعاد عواقب وخیم آن در آینده ای نه چندان دور آشکارتر خواهد شد.

در ادامه آماری که از جانب بانک مرکزی انتشار یافته و در درستی آن نمی توان تردید کرد، آمده است که واردات ایران 7 درصد کاهش یافته و هم زمان تقاضا نامه برای گشایش شرکت های بازرگانی و پروژه های تجاری و تولیدی 45 درصد کاهش داشته است.
کارخانه های کشور در آستانه تعطیلی قرار دارند
از آن جا که بیشترین بخش از تولیدات مصرف داخلی و صادراتی ایران با واردات مواد خام از کشورهای دیگر انجام می گیرد، کاهش هفت درصدی واردات این مواد نشان آن است که از فعالیت کارخانه ها و کارگاه های تولیدی ایران کاسته شده و آن ها به مواد خام کمتری نیاز دارند. همچنین کاهش اجرای پروژه های بازرگانی و مالی، آشکار نشان آن است که فعالیت اقتصادی در ایران کاهش یافته است.
از گزارش هائی که در روزهای اخیر انتشار یافت چنین بر می آید که فعالیت کارخانه های تولیدی کشور نیز در ابعاد خطرناکی در حال کاهش است.
این واقعیت تلخ از یک سو به علت کمبود مواد خام وارداتی است و از سوی دیگر به دنبال گران شدن سوخت و متوقف گردیدن یارانه ها، بهای هزینه ها آن قدر بالا رفته که محصولات تولیدی کارخانه های داخل کشور به هیچ وجه قابل رقابت با واردات از چین و دیگر کشورهای خاوردور نیست.
کارخانه مهرگان پارس در جاده کرج، کارخانه رزین مصلح تولید کننده اتاقک های فایبرگلاس و کارخانه کاوش جوش در حومه تهران، تنها سه نام از ده ها کارخانه ای است که بخش عمده ای از کارگران خود را در هفته های اخیر اخراج کرده اند و اگر به استخدام کارگران جدید می پردازند، با آن ها قرارداد موقت می بندند تا هرگاه که بخواهند، آن ها را به آسانی اخراج کنند. بدین سان، کارگران هرگونه تامین مالی و تضمین آینده خود را از دست می دهند.
آگاهان گفتند که اکنون حتی کارخانه های آجرپزی در خطر تعطیلی کامل قرار دارند – که علت عمده آن چند برابر شدن بهای سوخت است. از هنگامی که طرح "هدفمند کردن یارانه ها" به اجرا گذاشته شده، ده ها کارخانه آجرپزی بخش عمده کارگران خود را اخراج کرده و در آستانه تعطیلی کامل قرار گرفته اند.
«رشد اقتصادی ایران به یک سوم رسیده است»
در شهرهای بزرگ و به ویژه تهران نیز با گذشت سه روز از افزایش رسمی نرخ کرایه تاکسی و خودروهای حمل و نقل، آشفتگی شدیدی حکمفرما گردیده است. ظاهرا این گرانی چندان کمرشکن نیست، ولی برای مردمی که درآمدشان کفاف گذران زندگی خانواده را نمی دهد، هر افزایش قیمت به یک مصیبت مبدل می شود.
حجت الاسلام حسن روحانی یادآور شد که در دو سال و نیم اخیر، بانک مرکزی ایران از انتشار آمار مربوط به میزان رشد ناخالص ملی و داده های دیگر اقتصادی خودداری ورزیده بود. با توجه به آن که بانک مرکزی در هر کشور مسؤول انتشار آمار موثق اقتصادی کشور به صورت منظم است تا برحسب آن دولت و مردم بتوانند به برنامه ریزی بپردازند، با این پنهانکاری عملا به اقتصاد کشور لطمه زده است.
ولی هفته پیش بانک مرکزی برای نخستین بار در دوسال و نیم اخیر فاش ساخت که رشد ناخالص ملی در یک سال گذشته از 5ر2 درصد فراتر نرفته است – و این در حالی که قرار بوده به هشت درصد برسد.
رقم سی درصد بیکاری جوانان فاجعه آمیز است – زیرا آنان در نبود کار و درآمد به نومیدی دچار می شوند و به سوی مواد مخدر روی می آورند تا خود را تسکین دهند. نبود درآمد، همچنین میزان سرقت و حتی جنایت را بالا می برد و موجب تباهی نسلی می شود که در آینده نزدیک باید مدیریت کشور را به دست گیرد.
صادرات نفت نیز کاهش یافته است
سخت تر شدن تحریم های بین المللی علیه حکومت ایران، وضع اقتصادی را بسیار پیچیده تر و دشوارتر می کند:
به موجب آماری که توسط بانک مرکزی انتشار یافته، صادرات نفت ایران 3ر13 درصد کاهش داشته که به مفهوم از دست دادن 16 میلیارد دلار از درآمد نفت است.
چنین زیانی ضربه کاری بر اقتصاد کشور را شدیدتر می کند – به ویژه آن که بخش اعظم درآمد نفت ایران، به جای آن که در راه تامین رفاه مردم هزینه شود، صرف برنامه های اتمی و موشکی، و همچنین پشتیبانی از سازمان های ترور بین المللی می گردد.
این وضع در شرائطی وخیم تر و جدی تر می شود که در کنار کاهش میزان فروش نفت ایران در بازار جهانی، سرمایه گذاری بین المللی در صنایع بهره برداری از گاز ایران نیز عملا به صفر می رسد و در حالی که قطر به غارت ذخایر زیردریائی گاز در حوزه مشترک با ایران در خلیج فارس ادامه می دهد، خودداری کمپانی های بین المللی از همکاری با ایران، ضربه بسیار دردآوری است.
البته شرکت های چین و کره شمالی و حتی روسی می کوشند جایگزین آن ها شوند، ولی از دانش و تکنولوژی لازم بی بهره هستند.
آل اسحاق رئیس اتاق بازرگانی تهران اخیرا گفت: ادامه واردات بی رویه از چین با قیمت های ارزان آن، کمر صنایع ایران را شکسته و صاحبان کارخانه ها را دچار بدهی های کلان کرده که قادر به بازپرداخت آن نیستند.

هیچ نظری موجود نیست: